تعمیر دیتا بیس کرج

دیتابیس یا پایگاه داده

 

، مجموعه‌ای از داده‌ها است که به صورت سازمان‌یافته ذخیره می‌شود و امکان دسترسی، مدیریت و به‌روزرسانی این داده‌ها را فراهم می‌کند. در ادامه، یک توضیح کامل و جامع از دیتابیس آورده شده است:

1. تعریف دیتابیس

 

دیتابیس، مجموعه‌ای از اطلاعات ساختار یافته است که به صورت الکترونیکی در یک سیستم کامپیوتری ذخیره می‌شود. دیتابیس‌ها معمولاً با استفاده از یک سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) مدیریت می‌شوند.

2. اجزای اصلی دیتابیس

 

جدول‌ها (Tables): داده‌ها در قالب جدول‌ها ذخیره می‌شوند. هر جدول از سطرها (رکوردها) و ستون‌ها (فیلدها) تشکیل شده است.

سطرها (Rows): هر سطر نمایانگر یک رکورد واحد در جدول است.

ستون‌ها (Columns): هر ستون نمایانگر یک فیلد مشخص در جدول است.

کلیدها (Keys): کلیدها برای شناسایی منحصر به فرد هر رکورد استفاده می‌شوند. شامل کلید اصلی (Primary Key) و کلید خارجی (Foreign Key) هستند.

3. انواع دیتابیس

 

دیتابیس‌های رابطه‌ای (Relational Databases): داده‌ها در قالب جداول مرتبط با یکدیگر ذخیره می‌شوند. نمونه‌های معروف شامل MySQL، PostgreSQL، و Oracle هستند.

دیتابیس‌های NoSQL: برای مدیریت داده‌های غیرساختاریافته و نیمه‌ساختاریافته طراحی شده‌اند. نمونه‌ها شامل MongoDB، Cassandra و Redis هستند.

دیتابیس‌های گراف (Graph Databases): برای مدیریت داده‌های مرتبط و شبکه‌ای استفاده می‌شوند. نمونه‌ها شامل Neo4j و ArangoDB هستند.

4. عملیات‌های اصلی دیتابیس

 

 

ایجاد (Create): ایجاد جداول و داده‌های جدید در دیتابیس.

خواندن (Read): بازیابی داده‌ها از دیتابیس.

به‌روزرسانی (Update): تغییر و به‌روزرسانی داده‌ها در دیتابیس.

به‌روزرسانی (Update): حذف داده‌ها از دیتابیس.

5. سیستم‌های مدیریت پایگاه داده (DBMS)

 

سیستم‌های مدیریت پایگاه داده ابزارها و نرم‌افزارهایی هستند که به کاربران امکان می‌دهند تا دیتابیس‌ها را ایجاد، مدیریت و بهینه‌سازی کنند. برخی از معروف‌ترین DBMS‌ ها شامل:

MySQL: یک DBMS رایگان و منبع باز که برای بسیاری از برنامه‌های وب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

PostgreSQL: یک DBMS قدرتمند و منبع باز با قابلیت‌های پیشرفته.

Oracle: یک DBMS تجاری با امکانات گسترده و قابلیت‌های پیشرفته برای سازمان‌ها.

Microsoft SQL Server: یک DBMS تجاری از شرکت مایکروسافت که برای برنامه‌های سازمانی استفاده می‌شود.

6. مشکلات رایج دیتابیس‌های شرکت‌های بزرگ

 

کندی عملکرد (Performance Issues): دیتابیس‌های بزرگ ممکن است با مشکلات عملکردی مواجه شوند که نیاز به بهینه‌سازی دارند.

خرابی داده‌ها (Data Corruption): به دلایل مختلفی مانند خرابی سخت‌افزار، نرم‌افزار یا خطاهای انسانی، داده‌ها ممکن است خراب شوند.

امنیت (Security): حملات سایبری و نفوذ به داده‌ها از مشکلات امنیتی رایج است که نیاز به سیستم‌های حفاظتی دارد.

بک‌آپ و بازیابی (Backup and Recovery): نیاز به برنامه‌های منظم بک‌آپ‌گیری و روش‌های بازیابی برای جلوگیری از از دست رفتن داده‌ها

مطمئناً! جدول‌ها (Tables) یکی از اجزای اصلی و پایه‌ای دیتابیس‌های رابطه‌ای هستند. جدول‌ها به شما این امکان را می‌دهند که داده‌های خود را به‌صورت ساختاریافته و منظم ذخیره کنید. در اینجا توضیح بیشتری درباره جدول‌ها آورده شده است:

دیتابیس‌

ساختار جدول‌ها

یک جدول از چندین سطر (Row) و ستون (Column) تشکیل شده است. هر سطر نمایانگر یک رکورد (Record) و هر ستون نمایانگر یک فیلد (Field) است. در جدول، داده‌ها به صورت دو بعدی ذخیره می‌شوند و هر سلول (Cell) در جدول شامل داده‌های مرتبط با آن فیلد و رکورد می‌باشد.

اجزای جدول‌ها

  1. ستون‌ها (Columns): ستون‌ها نمایانگر فیلدهای مختلفی هستند که برای ذخیره داده‌ها استفاده می‌شوند. هر ستون یک نام و نوع داده (Data Type) دارد.
    • مثال: ستون‌های یک جدول کاربران ممکن است شامل UserID، FirstName، LastName و Email باشند.
  2. سطرها (Rows): سطرها نمایانگر رکوردهای مختلف در جدول هستند. هر سطر شامل داده‌های مربوط به یک رکورد واحد است.
    • مثال: یک سطر در جدول کاربران ممکن است شامل اطلاعات یک کاربر خاص باشد.

کلیدها (Keys)

کلیدها برای شناسایی منحصر به فرد رکوردها و ایجاد ارتباط بین جدول‌ها استفاده می‌شوند:

  1. کلید اصلی (Primary Key): ستونی یا ترکیبی از ستون‌ها که هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
    • مثال: UserID می‌تواند کلید اصلی جدول کاربران باشد.
  2. کلید خارجی (Foreign Key): ستونی که به کلید اصلی یک جدول دیگر ارجاع می‌دهد و برای ایجاد ارتباط بین جدول‌ها استفاده می‌شود.
    • مثال: OrderID در جدول سفارشات که به UserID در جدول کاربران ارجاع می‌دهد.

عملیات‌های جدول

  • ایجاد جدول (Create Table): ایجاد یک جدول جدید با تعریف ستون‌ها و نوع داده‌های آن‌ها.
    sql
    CREATE TABLE Users (
        UserID INT PRIMARY KEY,
        FirstName VARCHAR(50),
        LastName VARCHAR(50),
        Email VARCHAR(100)
    );
    
  • افزودن رکورد (Insert Record): افزودن یک رکورد جدید به جدول.
    sql
    INSERT INTO Users (UserID, FirstName, LastName, Email)
    VALUES (1, 'John', 'Doe', 'john.doe@example.com');
    
  • خواندن داده‌ها (Read Data): بازیابی داده‌ها از جدول.
    sql
    SELECT * FROM Users;
    
  • به‌روزرسانی رکورد (Update Record): تغییر و به‌روزرسانی داده‌های یک رکورد.
    sql
    UPDATE Users
    SET Email = 'john.new@example.com'
    WHERE UserID = 1;
    
  • حذف رکورد (Delete Record): حذف یک رکورد از جدول.
    sql
    DELETE FROM Users
    WHERE UserID = 1;
    

مزایای استفاده از جدول‌ها

سازمان‌دهی بهتر: داده‌ها به صورت ساختاریافته و منظم ذخیره می‌شوند.

ایجاد روابط: امکان ایجاد روابط بین جدول‌ها برای مدیریت داده‌های پیچیده.

کارایی بالا: بهینه‌سازی عملیات‌های پایگاه داده برای دسترسی سریع‌تر به داده‌ها.

ستون‌ها (Columns) یکی از اجزای اصلی جدول‌ها در دیتابیس‌ها هستند. هر ستون نمایانگر یک فیلد خاص است که داده‌های مربوط به آن فیلد را در جدول ذخیره می‌کند. ستون‌ها به شما امکان می‌دهند تا داده‌ها را به‌صورت ساختاریافته و منظم ذخیره و مدیریت کنید. در اینجا توضیح بیشتری درباره ستون‌ها آورده شده است:

اجزای ستون‌ها

  1. نام ستون (Column Name): هر ستون باید یک نام منحصربه‌فرد در جدول داشته باشد که برای شناسایی آن استفاده می‌شود.
    • مثال: UserID, FirstName, LastName.
  2. نوع داده (Data Type): نوع داده مشخص می‌کند که چه نوع داده‌ای می‌تواند در هر ستون ذخیره شود. نوع داده‌ها شامل رشته‌ها (Strings)، اعداد (Numbers)، تاریخ‌ها (Dates) و غیره است.
    • مثال: VARCHAR(50) برای رشته‌های حروفی، INT برای اعداد صحیح، DATE برای تاریخ‌ها.
  3. محدودیت‌ها (Constraints): محدودیت‌ها قوانینی هستند که برای اطمینان از صحت و تمامیت داده‌ها در ستون‌ها اعمال می‌شوند. برخی از محدودیت‌های رایج عبارتند از:
    • PRIMARY KEY: این محدودیت ستون یا ترکیبی از ستون‌ها را به‌عنوان کلید اصلی تعیین می‌کند که هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
    • FOREIGN KEY: این محدودیت ارتباط بین جداول را تعریف می‌کند.
    • UNIQUE: این محدودیت تضمین می‌کند که مقادیر ستون‌ها منحصر به فرد هستند و تکراری نمی‌باشند.
    • NOT NULL: این محدودیت تعیین می‌کند که یک ستون نباید مقدار خالی (NULL) داشته باشد.

عملیات‌های ستون‌ها

  1. اضافه کردن ستون جدید (Add Column): با استفاده از دستور ALTER TABLE می‌توانید ستون جدیدی به جدول اضافه کنید.
    sql
    ALTER TABLE Employees ADD PhoneNumber VARCHAR(15);
    
  2. حذف ستون (Drop Column): با استفاده از دستور ALTER TABLE می‌توانید ستونی را از جدول حذف کنید.
    sql
    ALTER TABLE Employees DROP COLUMN PhoneNumber;
    
  3. تغییر نوع داده (Modify Data Type): با استفاده از دستور ALTER TABLE می‌توانید نوع داده یک ستون را تغییر دهید.
    sql
    ALTER TABLE Employees ALTER COLUMN LastName VARCHAR(100);
    

مثال

فرض کنید جدولی به نام Products داریم که شامل ستون‌های ProductID, ProductName, Price, و Quantity است.

ایجاد جدول:

sql
CREATE TABLE Products (
    ProductID INT PRIMARY KEY,
    ProductName VARCHAR(100) NOT NULL,
    Price DECIMAL(10, 2),
    Quantity INT
);

اضافه کردن ستون جدید:

sql
ALTER TABLE Products ADD Description TEXT;

حذف ستون:

sql
ALTER TABLE Products DROP COLUMN Description;

تغییر نوع داده ستون:

sql
ALTER TABLE Products ALTER COLUMN Price DECIMAL(12, 2);

ستون‌ها به شما این امکان را می‌دهند که داده‌های خود را به‌صورت ساختاریافته و منظم ذخیره کنید و عملیات‌های مختلفی بر روی آن‌ها انجام دهید. امیدوارم این توضیحات به شما کمک کرده باشد.

 

سطرها (Rows) یکی از اجزای اصلی جدول‌ها در دیتابیس‌های رابطه‌ای هستند. هر سطر نمایانگر یک رکورد (Record) در جدول است و شامل مجموعه‌ای از داده‌ها مرتبط با ستون‌های جدول می‌باشد. به عبارت دیگر، هر سطر شامل داده‌های یک واحد مستقل است که اطلاعات مربوط به یک موضوع خاص را در بر می‌گیرد.

اجزای سطرها

  1. رکورد (Record): هر سطر یک رکورد منحصر به فرد در جدول است که داده‌های مربوط به یک واحد مستقل را ذخیره می‌کند.
    • مثال: در جدول Employees، یک سطر ممکن است اطلاعات مربوط به یک کارمند خاص را شامل شود مانند EmployeeID, FirstName, LastName, Email, و HireDate.
  2. سلول‌ها (Cells): هر سطر شامل چندین سلول است که داده‌های مربوط به هر ستون جدول را نگهداری می‌کنند. هر سلول، تقاطع یک سطر و یک ستون است.
    • مثال: در یک سطر از جدول Employees، سلولی که در تقاطع سطر مربوط به یک کارمند و ستون Email قرار دارد، شامل آدرس ایمیل آن کارمند است.

عملیات‌های مربوط به سطرها

  1. افزودن سطر جدید (Insert Row): با استفاده از دستور INSERT INTO می‌توانید یک سطر جدید به جدول اضافه کنید.
    sql
    INSERT INTO Employees (EmployeeID, FirstName, LastName, Email, HireDate)
    VALUES (1, 'John', 'Doe', 'john.doe@example.com', '2025-01-26');
    
  2. خواندن سطرها (Read Rows): با استفاده از دستور SELECT می‌توانید سطرهای مورد نظر خود را از جدول بازیابی کنید.
    sql
    SELECT * FROM Employees;
    

    برای خواندن سطرهایی که دارای شرایط خاصی هستند:

    sql
    SELECT FirstName, LastName FROM Employees WHERE EmployeeID = 1;
     دیتابیس‌
    
  3. به‌روزرسانی سطرها (Update Rows): با استفاده از دستور UPDATE می‌توانید داده‌های سطرهای موجود را تغییر دهید.
    sql
    UPDATE Employees
    SET Email = 'john.new@example.com'
    WHERE EmployeeID = 1;
    
  4. حذف سطرها (Delete Rows): با استفاده از دستور DELETE می‌توانید سطرهای موجود در جدول را حذف کنید.
    sql
    DELETE FROM Employees
    WHERE EmployeeID = 1;
    

مثال

فرض کنید جدولی به نام Products داریم که شامل ستون‌های ProductID, ProductName, Price, و Quantity است.

افزودن سطر جدید:

sql
INSERT INTO Products (ProductID, ProductName, Price, Quantity)
VALUES (1, 'Laptop', 999.99, 10);

خواندن سطرها:

sql
SELECT * FROM Products;

به‌روزرسانی سطر:

sql
UPDATE Products
SET Price = 899.99
WHERE ProductID = 1;

حذف سطر:

sql
DELETE FROM Products
WHERE ProductID = 1;

این مثال‌ها به شما کمک می‌کنند تا بهتر مفهوم سطرها (Rows) را درک کنید و عملیات مختلفی که می‌توانید بر روی آن‌ها انجام دهید را بشناسید.

در دیتابیس‌ها، کلیدها (Keys) عناصر مهمی هستند که برای شناسایی منحصر به فرد رکوردها و ایجاد ارتباط بین جداول استفاده می‌شوند. کلیدها به شما کمک می‌کنند تا داده‌های خود را سازمان‌دهی کرده و ارتباطات منطقی بین آن‌ها برقرار کنید. در اینجا توضیحات بیشتری درباره انواع کلیدها آورده شده است:

1. کلید اصلی (Primary Key)

کلید اصلی ستونی یا ترکیبی از ستون‌ها است که هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند. این کلید نباید مقادیر تکراری داشته باشد و همیشه باید مقداری معتبر (نه خالی) داشته باشد.

مثال:

sql
CREATE TABLE Employees (
    EmployeeID INT PRIMARY KEY,
    FirstName VARCHAR(50),
    LastName VARCHAR(50),
    Email VARCHAR(100)
);

دیتابیس‌

2. کلید خارجی (Foreign Key

کلید خارجی ستونی است که به کلید اصلی یک جدول دیگر ارجاع می‌دهد و برای ایجاد ارتباط بین جدول‌ها استفاده می‌شود. آ به شما این امکان را می‌دهد که داده‌های مرتبط بین جداول مختلف را مدیریت کنید.

مثال:

sql
CREATE TABLE Departments (
    DepartmentID INT PRIMARY KEY,
    DepartmentName VARCHAR(100)
);

CREATE TABLE Employees (
    EmployeeID INT PRIMARY KEY,
    FirstName VARCHAR(50),
    LastName VARCHAR(50),
    Email VARCHAR(100),
    DepartmentID INT,
    FOREIGN KEY (DepartmentID) REFERENCES Departments(DepartmentID)
);

3. کلید ترکیبی (Composite Key)

کلید ترکیبی ترکیبی از دو یا چند ستون است که با هم یک کلید منحصر به فرد تشکیل می‌دهند. این نوع کلید زمانی استفاده می‌شود که هیچ ستونی به تنهایی نمی‌تواند به صورت منحصر به فرد رکوردها را شناسایی کند.

مثال:

sql
CREATE TABLE Orders (
    OrderID INT,
    ProductID INT,
    Quantity INT,
    PRIMARY KEY (OrderID, ProductID)
);

4. کلید یکتا (Unique Key)

کلید یکتا تضمین می‌کند که تمامی مقادیر موجود در ستون یا ستون‌های مشخص شده منحصر به فرد هستند و تکراری نمی‌باشند. بر خلاف کلید اصلی، ستون‌هایی که با محدودیت یکتا تعریف می‌شوند می‌توانند مقادیر خالی داشته باشند.

مثال:

sql
CREATE TABLE Customers (
    CustomerID INT PRIMARY KEY,
    Email VARCHAR(100) UNIQUE,
    PhoneNumber VARCHAR(15)
);

5. کلید کاندید (Candidate Key)

کلید کاندید هر ستونی یا ترکیبی از ستون‌ها است که می‌تواند به عنوان کلید اصلی مورد استفاده قرار گیرد. هر جدول می‌تواند بیش از یک کلید کاندید داشته باشد، اما تنها یکی از آن‌ها به عنوان کلید اصلی انتخاب می‌شود.

 

6. کلید جایگزین (Alternate Key)

کلید جایگزین کلید کاندیدی است که به عنوان کلید اصلی انتخاب نشده است. این کلیدها نیز می‌توانند به عنوان شناسایی‌کننده‌های منحصر به فرد برای رکوردها استفاده شوند.

 

این توضیحات به شما کمک می‌کنند تا بهتر مفهوم کلیدها (Keys) و نقش آن‌ها در دیتابیس‌ها را درک کنید.

 

مطمئناً! دستور CREATE TABLE یکی از دستورات پایه‌ای و مهم در SQL است که برای ایجاد یک جدول جدید در دیتابیس استفاده می‌شود. در اینجا توضیحات جزئی‌تر درباره این دستور آورده شده است:

ساختار دستور CREATE TABLE

sql
CREATE TABLE TableName (
    Column1 DataType Constraints,
    Column2 DataType Constraints,
    ...
    ColumnN DataType Constraints
);

اجزای دستور CREATE TABLE

  1. نام جدول (TableName): نام جدولی که می‌خواهید ایجاد کنید. این نام باید در دیتابیس منحصربه‌فرد باشد.
    • مثال: Employees, Products, Orders.
  2. نام ستون‌ها (Column Names): نام‌هایی که برای ستون‌های جدول انتخاب می‌شوند. هر ستون باید یک نام منحصربه‌فرد در جدول داشته باشد.
    • مثال: EmployeeID, FirstName, LastName, Email.
  3. نوع داده (Data Type): نوع داده‌ای که هر ستون می‌تواند نگهداری کند. انواع داده‌ها شامل INT، VARCHAR، DATE، FLOAT و غیره است.
    • مثال: INT برای اعداد صحیح، VARCHAR(50) برای رشته‌های حروفی با حداکثر طول 50 کاراکتر، DATE برای تاریخ‌ها.
  4. محدودیت‌ها (Constraints): محدودیت‌هایی که برای ستون‌ها تعیین می‌شوند تا صحت و یکپارچگی داده‌ها حفظ شود.
    • مثال: PRIMARY KEY, UNIQUE, NOT NULL, FOREIGN KEY.

مثال کامل از دستور CREATE TABLE

فرض کنید می‌خواهیم جدولی به نام Employees ایجاد کنیم که شامل اطلاعات کارمندان باشد.

sql
CREATE TABLE Employees (
    EmployeeID INT PRIMARY KEY,
    FirstName VARCHAR(50) NOT NULL,
    LastName VARCHAR(50) NOT NULL,
    Email VARCHAR(100) UNIQUE,
    HireDate DATE,
    Salary DECIMAL(10, 2) CHECK (Salary > 0),
    DepartmentID INT,
    FOREIGN KEY (DepartmentID) REFERENCES Departments(DepartmentID)
);

توضیحات:

  1. EmployeeID: ستونی از نوع INT که به عنوان کلید اصلی (PRIMARY KEY) شناخته می‌شود و هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
  2.                                                                                                                                          FirstName: ستونی از نوع VARCHAR(50) که نباید خالی (NOT NULL) باشد.
  3. LastName: ستونی از نوع VARCHAR(50) که نباید خالی (NOT NULL) باشد.
  4. Email: ستونی از نوع VARCHAR(100) که باید منحصر به فرد (UNIQUE) باشد.
  5. HireDate: ستونی از نوع DATE که تاریخ استخدام کارمند را نگهداری می‌کند.
  6. Salary: ستونی از نوع DECIMAL(10, 2) که شامل مقدار دستمزد کارمند است و باید بیشتر از صفر باشد (CHECK (Salary > 0)).
  7. DepartmentID: ستونی از نوع INT که به کلید اصلی در جدول Departments ارجاع می‌دهد (FOREIGN KEY (DepartmentID) REFERENCES Departments(DepartmentID)).

دیتابیس

انواع داده‌های متداول:

  1. INT: اعداد صحیح.
  2. VARCHAR(n): رشته‌های حروفی با طول حداکثر n.
  3. DATE: تاریخ‌ها.
  4. DECIMAL(p, s): اعداد اعشاری با p رقم و s رقم بعد از نقطه اعشار.
  5. BOOLEAN: مقادیر بولی (TRUE یا FALSE).

محدودیت‌های متداول:

  1. PRIMARY KEY: کلید اصلی که هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
  2. FOREIGN KEY: کلید خارجی که به کلید اصلی در جدول دیگر ارجاع می‌دهد.
  3. UNIQUE: تضمین می‌کند که مقادیر ستون منحصر به فرد باشند.
  4. NOT NULL: تضمین می‌کند که ستون نباید مقدار خالی داشته باشد.
  5. CHECK: شرطی که برای محدود کردن مقادیر مجاز یک ستون استفاده می‌شود.

امیدوارم این توضیحات جامع و مفید باشد.

مطمئناً! دستور CREATE TABLE یکی از دستورات پایه‌ای و مهم در SQL است که برای ایجاد یک جدول جدید در دیتابیس استفاده می‌شود.

ساختار دستور CREATE TABLE

sql
CREATE TABLE TableName (
    Column1 DataType Constraints,
    Column2 DataType Constraints,
    ...
    ColumnN DataType Constraints
);

اجزای دستور CREATE TABLE

  1. نام جدول (TableName): نام جدولی که می‌خواهید ایجاد کنید. این نام باید در دیتابیس منحصربه‌فرد باشد.
    • مثال: Employees, Products, Orders.
  2. نام ستون‌ها (Column Names): نام‌هایی که برای ستون‌های جدول انتخاب می‌شوند. هر ستون باید یک نام منحصربه‌فرد در جدول داشته باشد.
    • مثال: EmployeeID, FirstName, LastName, Email.
  3. نوع داده (Data Type): نوع داده‌ای که هر ستون می‌تواند نگهداری کند. انواع داده‌ها شامل INT، VARCHAR، DATE، FLOAT و غیره است.
    • مثال: INT برای اعداد صحیح، VARCHAR(50) برای رشته‌های حروفی با حداکثر طول 50 کاراکتر، DATE برای تاریخ‌ها.
  4. محدودیت‌ها (Constraints): محدودیت‌هایی که برای ستون‌ها تعیین می‌شوند تا صحت و یکپارچگی داده‌ها حفظ شود.
    • مثال: PRIMARY KEY, UNIQUE, NOT NULL, FOREIGN KEY.

مثال کامل از دستور CREATE TABLE

فرض کنید می‌خواهیم جدولی به نام Employees ایجاد کنیم که شامل اطلاعات کارمندان باشد.

sql
CREATE TABLE Employees (
    EmployeeID INT PRIMARY KEY,
    FirstName VARCHAR(50) NOT NULL,
    LastName VARCHAR(50) NOT NULL,
    Email VARCHAR(100) UNIQUE,
    HireDate DATE,
    Salary DECIMAL(10, 2) CHECK (Salary > 0),
    DepartmentID INT,
    FOREIGN KEY (DepartmentID) REFERENCES Departments(DepartmentID)
);

دیتابیس

توضیحات:

  1. EmployeeID: ستونی از نوع INT که به عنوان کلید اصلی (PRIMARY KEY) شناخته می‌شود و هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
  2. FirstName: ستونی از نوع VARCHAR(50) که نباید خالی (NOT NULL) باشد.
  3. LastName: ستونی از نوع VARCHAR(50) که نباید خالی (NOT NULL) باشد.
  4. Email: ستونی از نوع VARCHAR(100) که باید منحصر به فرد (UNIQUE) باشد.
  5. HireDate: ستونی از نوع DATE که تاریخ استخدام کارمند را نگهداری می‌کند.
  6. Salary: ستونی از نوع DECIMAL(10, 2) که شامل مقدار دستمزد کارمند است و باید بیشتر از صفر باشد (CHECK (Salary > 0)).
  7. DepartmentID: ستونی از نوع INT که به کلید اصلی در جدول Departments ارجاع می‌دهد (FOREIGN KEY (DepartmentID) REFERENCES Departments(DepartmentID)).

دیتابیس

انواع داده‌های متداول:

  1. INT: اعداد صحیح.
  2. VARCHAR(n): رشته‌های حروفی با طول حداکثر n.
  3. DATE: تاریخ‌ها.
  4. DECIMAL(p, s): اعداد اعشاری با p رقم و s رقم بعد از نقطه اعشار.
  5. BOOLEAN: مقادیر بولی (TRUE یا FALSE).

محدودیت‌های متداول:

  1. PRIMARY KEY: کلید اصلی که هر رکورد را به صورت منحصر به فرد شناسایی می‌کند.
  2. FOREIGN KEY: کلید خارجی که به کلید اصلی در جدول دیگر ارجاع می‌دهد.
  3. UNIQUE: تضمین می‌کند که مقادیر ستون منحصر به فرد باشند.
  4. NOT NULL: تضمین می‌کند که ستون نباید مقدار خالی داشته باشد.
  5. CHECK: شرطی که برای محدود کردن مقادیر مجاز یک ستون استفاده می‌شود.

امیدوارم این توضیحات جامع و مفید باشد.

administrator

نظر دهید